Kokos ma w sobie pewną tajemnicę. Jest złożony z paradoksów. Jest jednocześnie pełny i pusty. Daje wodę i mleko. Jest suchy, choć tłusty. Może uzdrowić i nakarmić. Ale możne też zabić.
Podobno w tropikach jedną z częstszych przyczyn nagłych śmierci jest uderzenie w głowę spadającym kokosem. Wypoczywając na Karaibach zawsze patrzyła więc w górę, by przypadkiem, siedząc sobie w najlepsze z poranną kawą i podjadając słodkie jak miód lokalne banany, ananasa i papaję, nie znajdować się bezpośrednio pod palmą kokosową. Pilnowała, aby ani ona ani jej ukochany przypadkiem nie oberwali w głowę. To było nawet zabawne, gdy tak niestrudzenie zadzierała głowę i mrużyła oczy patrząc pod słońce w obawie przed morderczymi kokosami.
Im bardziej czuła do kokosa respekt, tym chętniej wypatrywała go na swoim talerzu. W panierce delikatnej, morskiej ryby, w kremowym curry z owocami morza, w deserach, lodach, drinkach i na przekąskę, od tak do chrupania.
Gdy od ulicznego sprzedawcy spróbowała „karaibskich kulek mocy”, jak je nazwała, czyli nadzianych na wykałaczkę kokosowych trufli, pachnących wanilią i słodkich jak ulepek za sprawą daktyli, wiedziała, że to będzie fascynacja na zawsze. Że uratują ją, gdy po powrocie do domu zatęskni za wakacjami albo nabierze ochoty na coś słodkiego, a zdrowego.
Kokosowe kuli mocy z Dominikany:
Składniki na około 25 sztuk
– półtorej szklanki suchych wiórków kokosowych
– dwie garście płatków migdałowych lub owsianych
– garść daktyli
– 3 łyżki miodu lub cukru trzcinowego
– pół szklanki gęstego mleka kokosowego
– kilka kropel naturalnego aromatu waniliowego
– 2 łyżki brązowego rumu np. Brugal
Jako posypka: kakao, kokosowe wiórki, ewentualnie trzcinowy cukier puder.
W wersji dla dorosłych można dolać nieco więcej rumu lub malibu.
Składniki zmiksować. Mokrą ręką ulepić kulki wielkości orzecha włoskiego. Wedle uznania obtoczyć w naturalnym gorzkim kakao lub w wiórkach kokosowych. Jeść do kawy. Marzyć o tropikach.
